به گزارش موسسه کمک به فرهنگ توسعه و هنر، سرپرست رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اتریش در وبینار توسعه فضاهای فرهنگی در اتریش گفت: اتریش بخاطر موقعیت جغرافیایی که دارد پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی دارد و به عنوان حد واصل اروپا، امپراطوری‌های اروپا و جهان شرق محسوب می شود؛ می توان گفت پل ارتباطی میان شرق و غرب بوده و دروازه‌ای در این حوزه است.

جواد شیدایی در مقاله خود افزود: امروز اگر شما به اتریش بیایید کاملا تفاوت بین اتریش و کشورهای آلمانی زبان، مانند آلمان و سویس خواهید شد؛ که تا چه میزان فرهنگ در کردار، ساخت و سازها، منش، برنامه‌های فرهنگی و تاریخی، رگ و ریشه تاثیر داشته است.

وی افزود: سازمان ها و وزارت خانه هایی که با بحث فرهنگ به صورت مستقیم و غیرمستقیم در ارتباط هستند،  زیرساخت‌های دولتی و سیتماتیک فرهنگ و هنر را مورد بررسی قرار می دهند. علاوه بر این، فرهنگ حوزه های دینی، فرقه ها، اقلیت های دینی و قومی دخیل را مورد سنجش قرار می دهد.

سرپرست رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اتریش در ادامه این مقاله آورده است: در مورد انجمن‌های فرهنگی اتریش، این انجمن در خارج از کشور مانند انجمن فرهنگی اتریش در تهران، فعالیت های فرهنگی انجام می دهد. در حوزه آموزش عالی چهار وزارت خانه اصلی در این کشور عهدهددار کار هستند. وزارت فرهنگ و هنر، خدمات عمومی و ورزش و دفتر صدر اعظمی که مسئول برنامه های فرهنگی و دینی با سایر کشورها است که به طور خاص گفتگوهای میان دینی که با ایران در چندین و چند سال قبل وجود داشته است را مورد بررسی قرار می دهد.

جواد شیدایی تاکید کرد: وزارت امور اروپایی و بین الملل که حوزه سیاست خارجه و عمومی اتریش را دنبال می کند و انجمن های فرهنگی اتریش در خارج از کشور. بعد از آن نیز وزارت آموزش، علوم و پرورش است که در خصوص برنامه های مشترک فرهنگی، آموزشی و دانشگاهی در داخل و خارج از اتریش همکاری های زیادی داشته است و به طور خاص با وزارت فرهنگ برای برگزاری برنامه های آموزشی داخل مدارس و دانشگاه ها همکاری خوبی دارد.

وی افزود: اداره جداگانه ای در شهر وین مثل یک اداره نظارت کننده برای ابنیه ها فعالیت می کند که چگونگی استفاده از مراکز فرهنگی و در اختیار قرار دادن این مراکز به بخش خصوصی و دولتی را مشخص می کند. البته بخش خصوصی برای استفاده از این مراکز نیازمند درخواست ویژه ای است. درخواست های ویژه را به صورت سالانه ارائه می دهند و برای برنامه هایی می توانند مانند کنسرت و فستیوال یا برنامه های فرهنگی عمومی در این ابنیه های تاریخی برنامه ریزی کنند.

سرپرست رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اتریش گفت:  انجمن ها می توانند درخواست بدهند و بستگی دارد در زیر مجموعه شهرداری یا استانداری باشد و یا ابنیه های دولتی باشد که مربوط به اداره ناظر بر این ابنیه است. سپس ساختمان های دولتی می توانند اجازه استفاده از این ابنیه ها را صادر کنند و وزارت فرهنگ یک اتصال دهنده است و تصمیم گیرنده اصلی نیست.

محمد حسین انصاری در وبینار توسعه فضاهای فرهنگی در اتریش به بافت تاریخی و فرهنگی شهر وین، فعالیت های فرهنگی در این بافت، ابزارهای مورد استفاده در اتریش و مطالعه موردی از فعالیت‌های فرهنگی مهم در دو پلازای وین موزه ها و میدان تالار شهر وین پرداخت.

این پژوهشگر و کارشناس فرهنگی افزود: پلازا یک موضوع با ریشه اسپانیایی است که ضمن غلبه واژه پیاده بر سواره؛ محلی برای سکون تعاملات اجتماعی و دیدارهای روزانه و چهره به چهره است. این فضا دارای کاربری های سیاسی، اجتماعی، مذهبی و آئینی حول آن شکل گرفته است و پاسخگوی نیازهای روزمره مردم است و به نوعی پاتوق حساب می شود.

وی تصریح کرد: پلازا واژه ای که بنا به نظر کارشناسان معادل میدان در فرهنگ و ادبیات فارسی است و عالی ترین میدان در کشور ما میدان نقش جهان یا محوطه باز مقابل تالار شهر در تهران است.

محمد حسین انصاری گفت: مونت کومری ایده پاتوق های فرهنگی را در سال ۲۰۰۳ با تئوری رشد شهری، اقتصادی و طراحی شهری مطرح کرد و به منظور تطبیق مفهوم پاتوق فرهنگی مونت کومری از مدل مکان استفاده کرده و سه ویژگی این مکان ها را استفاده کرد که به ترتیب عبارتند از اختلاط کاربری، فعالیت های اختلاط عملکردی، بنگاه های کوچک اقتصادی و محیط کاربردی مناسب. مورفولوژی تنوع گونه ابنیه، فضاهای عمومی مناسب، معنای فرهنگ که حس تاریخی، هویت، پیشرفت و سبک طراحی را از موارد مهم دیگر در این تطبیق است.

این پژوهشگر و کارشناس فرهنگی تاکید کرد: مولفه های کاربردی در هر دو حوزه زیبایی شناسانه و عملکردی در راستای بهبود مکان بیشترین تاثیر را در رونق و توان بخشی به پاتوق ها فرهنگی دارد و نتایج دال بر نقش حضور پر رنگ فعالیت، زنده کردن فضا و فراهم کردن بستر رخ داد فعالیت های انتخابی دارد.

وی خاطر نشان ساخت: ایجاد زمینه برای شکل گیری و برونداد فعالیت های انتخابی سبب حضور دایمی و پیوسته افراد در یک فضا خواهد شد و از گسترش نگاه تک بعدی به آن جلوگیری می کند، حضور عناصر با ویژگی های گوناگون در کنار یکدیگر مانند موزه های هنری، گالری های فروش و کارگاه های تولید اثر هنری سبب ایجاد یک مکان پایدار شده است که با وجود گذشت زمان از مدت آن کاسته نخواهد شد.

محمد حسین انصاری افزود: بافت فرهنگی شهر و عناصر فرهنگی آن کیفیت فرهنگی مکان را رونق می دهند. تولید و فروش آثار هنری به پایداری اقتصادی کمک کرده و در نهایت این فعالیت ها حضور مردم و سرزندگی و شادابی عرصه عمومی را رقم خواهد زد.

گلمر مینا خطیبی مهندس معماری و مدرس حفاظت و ميراث فرهنگى در آكادمى هنرهاى زيباى وين نیز در این وبینار به معرفی فضاهای فرهنگی وین پرداخت و کاربری های دیگر ابنیه های این کشور را بر شمرد.

مهندس معماری و مدرس حفاظت و ميراث فرهنگى با بر شمردن نام تک تک ساختمان هایی که در وین تغییر کاربری داده اند و نشان دادن فعالیت های جدید این ساختمان های قدیمی نحوه حفاظت از این آثار را معرفی کرد.

امیرحسین صادقی پژوهشگر نیز در وبینار توسعه فضاهای فرهنگی در اتریش گفت: طی این سال های باغ موزه های سراسری، سالن هایی مانند تائتر شهر در سراسر وین و در اطراف استان وین فعالیت می کنند. فرانس رزیور اولین رصد خانه حوزه آلمانی زبان را در وین تاسیس کرد و جاهای زیادی را در حوزه علوم، فرهنگ، ریاضییات، آموزش نظامی، سیاسی و …راه اندازی کرد. باقی مانده های آکادمی دیپلماتیک وین متعلق به ایشان است. فرانس رزرو علاقه وافری به هنر، هنرهای تجسمی و موسیقی داشت و باور داشت بهترین مسیر برای این آشتی ملی باز تعریف جامعه اتریشی و امپراطوری خودش با استفاده از امکان ایجاد ارتباط با افراد دیگر و بهره مندی از فرهنگ و هنر در فضای های آزاد هنری است.

امیرحسین صادقی افزود: پایان جنگ جهانی اول با پایان پرشکوه امپراطوری مجار اتریش همراه بود. اتریش بار دیگر تبدیل به یک کشور کوچک و کم و بیش کم اهمیت در میان کشورهای اطراف شد و این یک امپراطوری شکست خورده است که باید به مسائل اقتصادی و اجتماعی دوران پسا جنگ مبارزه کند این کشور کوچک و جنگ زده فقر زده و گرسنه سراسر بیماری هایی است که به هیچ وجه به دوران های قبل شباهت ندارد.

وی تاکید کرد: وین کشوری دارای میراث فرهنگی غنی و متراکم که نه امکان نگهداری، نه تامین و نه استفاده از آن فضا ها را داشت، بود. می توان به جرات گفت: در زمان جمهوری اول و جمهوری دوم  که حزب سوسیال دموکرات در اتریش در طول حیات ۱۴۰ ساله خود تقریبا ۱۰۰ سال به طور متمادی یا با توقف های کوتاه همواره قدرت اصلی را در کشور به عنوان سکاندار فرهنگی و اجتماعی در دست داشتند.

این پژوهشگر خاطر نشان ساخت: اعتقادات و ساختار فکری سوسیالیت تلاش کرد تا هر چه بیشتر جامعه جمهوری جوان اتریش را در پایتخت و حوزه های آموزش، فرهنگ و هنر جایگاه ویژه ای پیدا کند تا جامعه بتواند شکاف بزرگ طبقاتی بین اشراف، قشر ثروتمند و بورژا اتریش را بر دارد و مردم را به آنها نزدیک کند. ابزار فرهنگی، عمومی سازی، استفاده از فرهنگ و هنر، استفاده از فضاهای عمومی و ابزاری، استفاده از  ابزار میان قشری در رسیدن به هدف به آنها کمک کرد.

امیرحسین صادقی گفت: بعد از جنگ جهانی دوم با سرکار آمدن سیاست مدار خوش فکر اتریشی از حزب سوسیال دموکرات بار دیگر سکان سیاسی و اصلاحات فرهنگی در این کشور را به دست گرفت. کرازکی ریشه های سنتی جامعه اتریش را می شناخت و در اصلاحات خود به هیچ وجه در فکر از بین بردن این سابقه ها نبود. اما در فکر اصلاح این سابقه های سنتی و تاریخی به عنوان یک ابزار جد فرهنگی و اقتصادی به ویژه برای جذب گردشگر و معرفی میراث امپراطوری مجار اتریش بود که سال ها مسکوت مانده بود یا در زمان جنگ بخشی از آن از بین رفته بود.

در این وبینار دکتر ابوالحسن خلج منفرد رئیس مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، دکتر بهرام جمالی استاد دانشگاه، محمد حسین انصاری پژوهشگر و کارشناس فرهنگی، گلمر مینا خطیبی مهندس معماری و مدرس حفاظت و ميراث فرهنگى در آكادمى هنرهاى زيباى وين، جواد شیدایی سرپرست رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اتریش، امینعارف نیا مدیر عامل موسسه کمک به توسعه فرهنگ و هنر و امیرحسین صادقی پژوهشگر به تبادل نظر در مورد توسعه فضاهای فرهنگی در اتریش به بحث و بررسی پرداختند.

وبینار توسعه فضاهای فرهنگی در اتریش از سلسله وبینارهای تجربه کشور‌ها در توسعه فضای فرهنگی و هنری، در مورد فعالیت‌های فرهنگی در پلازاها، بافت فرهنگی و ساز و کار بهره‌برداری از بناهای تاریخی به عنوان فضاهای فرهنگی در روز دوشنبه ۲۵مرداد، ساعت ۱۵به وقت تهران برگزار شد.